Welcome Guest: เข้าสู่ระบบ | สมัครสมาชิก วันเวลาปัจจุบัน พฤหัสฯ. มี.ค. 28, 2024 8:41 pm

หน้าเว็บบอร์ด Wiser Summoner Novel @@ นิยายSMN Epi9 Chapter 9 โจรป่าอาละวาด @@

อ่านนิยาย Summoner Master Episodeต่าง ๆ ได้ที่นี่

Moderator: Jinger Ginger


@@ นิยายSMN Epi9 Chapter 9 โจรป่าอาละวาด @@

โพสต์โดย Jinger Ginger เมื่อ พุธ ส.ค. 11, 2010 4:31 am

Chapter 9 โจรป่าอาละวาด



ภายในห้องโถงอันหนาวเหน็บ บรรรดาขุนนางและชนชั้นสูงของแอนดิซองกำลังนั่งฟังวิโอเรีย ซึ่งอยู่ในชุดเปลือยไหล่ วิพากษ์วิจารณ์การกระทำของเจ้าหญิงอลาน่าอย่างดุเดือด

“ลองคิดดูสิ! เงินภาษีของพวกท่าน นอกจากจะต้องถูกนำไปช่วยเหลือผู้อพยพแล้ว เจ้าหญิงยังเอาไปช่วยพวกผู้ลี้ภัยซาโลมอีก นี่มันชนชาติศัตรูเจ้าหญิงช่วยพวกซาโลมแบบนี้ หมายความว่าเจ้าหญิงผู้นี้ ปันใจให้ศัตรูใช่ไหม?“ บรรดาขุนนางและชนชั้นสูงบ้างก็พยักหน้าบ้างก็ส่ายหน้า มีเสียงซุบซิบวิพากษ์วิจารณ์ดังเซ็งแซ่ วิโอเรียยิ้มที่มุมปากริมฝีปากแดงยกขึ้นข้างหนึ่ง “ข้าถามหน่อยเถิด ตั่งแต่นางขึ้นตำแหน่งเป็นผู้สำเร็จราชการที่เมืองท่า นางทำอะไรที่เป็นประโยชน์กับพวกท่านบ้าง ไม่มีเลย! มีแต่เสียเงินเสียทองไปกับชนต่างชาติ เงินของเรา ผลประโยชน์ของเรา แทนที่จะให้กับพวกเราชาวแอนดิซอง แต่กลับเอาไปให้ชนต่างชาติ โดยเฉพาะชนชาติศัตรู พวกท่านรู้รึเปล่าว่านางถึงกับก้มหัวคำนับหญิงซาโลมต่อหน้าคนเป็นร้อย นางดำรงตำแหน่งเป็นถึงผู้แทนพระองค์เชียวนะ อย่างนี้มิเท่ากับกษัตริย์แอนดิซองก้มหัวให้ชนชาติศัตรูรึ!? อีกหน่อยเถอะ นางคงสั่งให้พวกเราก้มหัวคำนับไอ้พวกต่ำช้าพวกนั้นด้วย”

เสียงตบโต๊ะแสดงความไม่พอใจพร้อมกับวิพากษ์วิจารณ์เจ้าหญิงอลาน่าดังไปทั่วทั้งห้อง

บรรดาขุนนางคนสนิทของวิโอเรียต่างลอบมองกันด้วยความกระหยิ่มใจ วิโอเรียรีบฉวยโอกาสทันทีที่สบช่อง

“น่าเสียดายเหลือเกิน ที่ข้าเป็นเพียงเจ้าหญิงปลายแถวไม่ได้มีอำนาจมากมายนัก มิเช่นนั้นข้าคงจะสามารถรักษาผลประโยชน์ของพวกท่านไม่ให้พวกชนต่างชาติพวกนั้นมาเสวยสุขบนความลำบากของพวกท่านเช่นนี้ได้”

“ถ้าเช่นนั้น ทำไมเราไม่แต่งตั้งเจ้าหญิงวิโอเรียให้เป็นผู้รักษาผลประโยชน์ของพวกเราเหล่าขุนนางล่ะ” หนึ่งในขุนนางคนสนิทของวิโอเรียแสร้งตีหน้าซื่อเสนอขึ้น

“โอ ท่านได้โปรดอย่าเรียกข้าว่าเจ้าหญิงเลย ข้ามิอาจเอื้อม ข้าเป็นเพียงแม่มดน้ำแข็งตัวเล็กๆ คนหนึ่งที่ไม่สำคัญอะไร กรุณาเลือกบุคคลอื่นที่เก่งกาจสามารถมากกว่าข้าเถิด” วิโอเรียแสร้งโค้งตัวอย่างนอบน้อม แต่ริมฝีปากแดงของหล่อนแทบจะสะกดกลั้นรอยยิ้มไว้ไม่ได้

“ไม่จริงหรอก หากไม่ใช่เพราะเวทย์มนต์น้ำแข็งของท่านวิโอเรีย ที่ใช้สะกดมังกรจอร์มันการ์ด แอนดิซองจะทำการค้ากับชาติใดได้ ท่านเป็นบุคคลที่สำคัญยิ่งต่ออาณาจักรของเรา” ขุนนางคนหนึ่งเอ่ยขึ้น

“ใช่แล้ว ท่านสิเป็นห่วงผลประโยชน์ของพวกเราอย่างแท้จริง” หญิงชั้นสูงในชุดหรูหราพูดขึ้น

“ใช่แล้ว ท่านต่างหากที่สมกับเป็นเจ้าหญิงแห่งแอนดิซอง” ขุนนางอีกคนหนึ่งกล่าว

“ถ้าเช่นนั้น เราควรมอบตำแหน่งในสภาสูงให้ท่านวิโอเรีย เพื่อที่จะได้มีอำนาจในการค้านตำแหน่งของเจ้าหญิงอลาน่า”

“โอ อย่าเลย ข้าเกรงว่าเจ้าหญิงอลาน่าจะไม่พอใจ แล้วพวกท่านจะพลอยลำบากเพราะข้า” วิโอเรียทำเสียงเศร้า

“ท่านไม่ต้องเป็นกังวลไปหรอก พวกเราทุกคนสนับสนุนท่าน ทั้งสภาวาณิชก็สนับสนุนท่านนางเพียงคนเดียวไม่อาจทัดทานการแต่งตั้งท่านได้หรอก” ขุนนางผู้ใหญ่พูดปลอบ โดยมีเสียงสนับสนุนรอบโต๊ะ

“ถ้าเช่นนั้น ข้าก็คงจำต้องรับหน้าที่นี้ แม้จะรู้ตัวดีว่าไร้ความสามารถ ข้าคงต้องขอคำชี้แนะจากพวกท่านด้วย” วิโอเรียตีหน้าเศร้า

“ไม่ต้องห่วงท่านวิโอเรีย พวกเราจะสนับสนุนท่านเต็มที่” ขุนนางอาวุโสกล่าว

วิโอเรียกล่าวขอบคุณบรรดาขุนนางและเหล่าชนชั้นสูง ทว่าภายในใจของนางนั้นพองโตด้วยความลำพองและเสียงหัวเราะด้วยความสะใจในชัยชนะที่แสนหอมหวานนี้ วันนี้อลาน่าจะต้องมอบแทบเท้าเธอด้วยน้ำตานองหน้าใกล้เข้ามาแล้ว
ภาพประจำตัวสมาชิก
Jinger Ginger
0
 
โพสต์: 572
Cash on hand: 0.00
Medals: 1
Elder-Gold (1)

Re: @@ นิยายSMN Epi9 Chapter 9 @@

โพสต์โดย Jinger Ginger เมื่อ พุธ ส.ค. 11, 2010 4:32 am

วันเวลาผ่านไปได้ไม่นาน บรรดาชาวฟูดินันก็แทบจะลืมเรื่องราวที่เคยสงสัยอิสฮานไปแทบจะหมดสิ้น เมื่อมีเหตุการณ์ร้ายแรงเกิดขึ้นในป่าฟูดินันอย่างต่อเนื่อง เริ่มด้วยคณะของกลุ่มชาวบ้านที่ออกไปเก็บของป่าถูกซุ่มโจมตี คณะเดินทางถูกปล้นจนไปถึงหมู่บ้านตามแนวชายป่าลึกถูกปล้นสดมภ์และเผาหมู่บ้าน ซึ่งยิ่งทีก็ยิ่งหนักข้อขึ้นเรื่อยๆ จนบรรดาชาวบ้านต่างหวาดผวาไม่เป็นอันทำมาหากิน ร้อนถึงวูจินที่บรรดาชาวป่าให้ความเคารพนับถือและเป็นความหวังเดียวของชาวบ้านในยามที่ฟูดินันขาดกำลังพลเพราะบรรดาผู้ที่แข็งแรงต่างถูกเกณฑ์ไปสนามรบที่ห่างไกลจนเกือบหมด

ที่ลานหน้าบ้านบันดารา บรรดาตัวแทนหมู่บ้านและผู้เฒ่าผู้แก่ทั้งหลายต่างก็มารวมตัวกันจนแน่นขนัด เสียงพูดคุยดังเซ็งแซ่ ต่างวิพากษ์วิจารณ์เหตุการณ์ที่เกิดขึ้นด้วยใบหน้าเคร่งเครียด


“โอ้ พวกมันเผาหมู่บ้านของข้าจนวอดวาย แล้วยังลักพาตัวเด็กชายบ้านข้างๆ ของข้าไปด้วย”ชายแก่กล่าว

“พวกมันรุมทำร้ายข้า เอาของมีค่าที่ข้าจะเอาไปสู่ขอเจ้าสาวไปหมดเลย” ชายหนุ่มที่มีผ้าพันแผลเต็มตัว พูดด้วยเสียงเศร้าสลด

“พวกมันขโมยละมั่งป่า (Forest Gazelle)ที่ข้าเพิ่งล้อมจับมาได้ไปหมดทั้งฝูงเลย แล้วทีนี้ข้าจะทำปศุสัตว์ได้ยังไง!?” ชายอีกคนพูดด้วยความท้อแท้

“ฮือ ฮือ พวกเจ้ายังดี ข้านี่สิสามีของข้าต้องตายอย่างอนาถ เพราะพวกมัน” หญิงสาวคนหนึ่งร่ำไห้

“ข้าสิ ถูกพวกมันตัดมือขวาไป ฮือ ฮือ แล้วอย่างนี้ข้าจะอยู่อย่างไร? จะเข้าป่าล่าสัตว์ได้อย่างไร? ” นายพรานหนุ่มถึงกับหลั่งน้ำตา
วูจินรับฟังปัญหาของชาวบ้านด้วยสีหน้าเคร่งเครียด ผู้ที่ก่อเหตุนอกจากจะต้องการทรัพย์สินเงินทองแล้ว ยังทำเพื่อข่มขวัญชาวบ้านด้วย ผู้ต้องสงสัยก็มีเพียงผู้เดียว แม้วูจินจะไม่อยากเชื่อว่าเขาจะกล้าซ้ำเติมชาวบ้านตาดำๆ ที่กำลังตกอยู่ในสภาวะยากลำบากเช่นนี้

”ไอ้เจ้าฟูมินนั่นแหละ!” ผู้เฒ่าคนหนึ่งที่ยังคงมีผ้าพันแผลบนศรีษะตะโกนขึ้น

”ใช่แล้ว เป็นเพราะมัน ท่านวูจินต้องช่วยพวกเรา ปกป้องเราจากเจ้าคนทรยศนั่น”

“เจ้าคนทรยศนั้นกับพรรคพวกของมันด้วย” หญิงวัยกลางคนตะโกนสนับสนุน

“เอาหล่ะ! เอาหล่ะ!” ตึง!ตึง!ตึง! วูจินเคาะไม้เท้าลงกับพื้นเพื่อปรามบรรดาชาวบ้าน

“ข้าจะลองหาทางดู ว่าจะจัดการอย่างไรได้บ้าง พวกเจ้ากลับกันไปก่อนเถอะ นี่ก็เย็นแล้ว เดี๋ยวจะไม่ปลอดภัย” ใครที่อยู่ไกลก็ให้พักที่บ้านคนรู้จักในละแวกนี้ แล้วตอนเช้าค่อยแยกย้ายกันกลับบ้านช่องของตน”

บรรดาชาวบ้านได้ยินดังนั้นก็ทยอยกันแยกย้านแม้จะไม่ค่อยพอใจกับการพูดที่แทบจะไม่ได้ช่วยเหลืออะไรพวกเขา จากวูจิน แต่ทุกคนก็หวาดกลัวยามค่ำคืนที่มือมิดในป่าลึกเกินกว่าจะกล้าขัดคำแนะนำของผู้เฒ่าวูจิน

เมื่อชาวบ้านแยกย้ายกันไปจนหมด เหลือเพียงวูจิน วานาอันและอิสฮาน วูจินก็พูดอย่างเหนื่อยอ่อน

“ไป เข้าบ้านกันเถอะ”

“ท่านปู่เป็นอะไรไปค่ะ ? วันนี้ท่านปูดูเคร่งเครียดตลอดทั้งวัน และดูเหน็ดเหนื่อยเหลือเกิน”

วานาอันรีบประคองวูจินด้วยความหวั่นวิตก อิสฮานก็รีบเข้ามาประคองแขนอีกข้างของวุจิน วุจินไม่พูดอะไรจนกระทั่งเดินมาถึงเก้าอี้รายในบ้าน แล้วจึงนั่งลง

“ฟูมินนี่เป็นใครรึ?” อิสฮานถามขึ้นด้วยความไม่ชอบใจ

“เขาก็คือคนร้ายกาจที่ไม่ยอมรับพี่ฮารีซันเป็นผู้นำและประกาศแยกตัวออกจากพวกเรา แล้วไปรวบรวมสมัครพรรคพวกตั้งกลุ่มเป็นโจรป่ากันอย่างไรล่ะ!” วานาอันอธิบายด้วยน้ำเสียงแข็งขึ้นผิดจากปกติที่เรียบร้อยอ่อนหวาน ทำให้อิสฮานรับรู้ได้ว่าหญิงสาวคับข้องใจกับโจรป่าผู้นี้อยู่มากทีเดียว เมื่อย้อนกลับมาพิจารณาโจรป่าผู้นี้อยู่มากทีเดียว เมื่อย้อนกลับมาพิจารณาโจรป่านามฟูมินจากข้อมูลที่ได้ยินมา ก็ทำให้อิสฮานหวนนึกถึง เยซีฮาน เจ้าครองแคว้นลาซาลขึ้นมา แม้สถานการณ์และบุคคลจะต่างกัน แต่ความไม่พอใจและกาต่อต้านก็ยังเกิดขึ้นได้ ถูกอย่างที่ท่านนาริสเคยสอนไว้ว่า ไม่มีใครทำสิ่งใดๆ ได้ถูกใจทุกคนจึงขึ้นอยู่กับเราว่าจะเลือกกระทำสิ่งใดที่คิดว่าดีและถูกต้องที่สุด
ภาพประจำตัวสมาชิก
Jinger Ginger
0
 
โพสต์: 572
Cash on hand: 0.00
Medals: 1
Elder-Gold (1)

Re: @@ นิยายSMN Epi9 Chapter 9 @@

โพสต์โดย Jinger Ginger เมื่อ พุธ ส.ค. 11, 2010 4:33 am

“น่าเสียดายที่เราแทบไม่ได้สำรองกำลังพลไว้ในฟูดินันเลย เพราะพวกฟูมินกบดานเงียบมานาน จนพวกเราหลงคิดว่าเขายอมถอย ยอมลดทิฐิลงแล้ว” วูจินพูดอย่างเสีบดาย” เขาเป็นคนที่มีความสามารถไม่น้อยเลย น่าเสียดายเหลือเกินที่นำความสามารถมาใช้ในทางที่ผิดเช่นนี้

“ท่านปู่” วานาอันรู้สึกเศร้าใจกับวูจินด้วย

“ที่จริง... วันนี้ปู่ได้รับจดหมายเตือนจากฟูมิน”

“อะไรนะคะ ?” วานาอันใจหายวาบ ยืดตัวขึ้นนัยน์ตาเบิกกว้างด้วยความตื่นตระหนก

“ทีแรกปู่ตั้งใจจะไม่บอกพวกเจ้า แต่มาคิดอีก พวกเจ้าก็โตพอจะรู้ว่าอะไรเป็นอะไรแล้ว ให้รับรู้ไว้จะดีกว่า” วูจินหยิบแผ่นหนังสัตว์ออกมาจากด้านในเสื้อวางคลี่ไว้บนโต๊ะ ที่ด้านบนของแผ่นหนังมีรอยฉีกขาดเหมือนถูกลูกดอกของธนูหรือไม้เจาะทะลุ จึงคาดเดาได้ว่า แผ่นหนังสัตว์นี้คงจะถูกเสียบไว้ที่ปลายลูกดอกแล้วยิงใส่ผนังหรือต้นไม้สักต้นก่อนที่วูจินจะพบเข้า”นี่แค่เป็นการเริ่มต้นเท่านั้น พวกชุบมือเปิบทั้งหลาย พวกเจ้าจะต้องชดใช้ด้วยราคาที่สูงลิ่ว!”

“ทำไมเขาถึงว่ะพวกเราว่าชุบมือเปิบล่ะ ท่านปู่?”

อิสฮานที่ไม่ได้รับรู้ถึงความขัดแย้งของชาวป่ามาก่อนจึงไม่เข้าใจสถานการณ์ที่เกิดขึ้นนัก

“จริงๆ แล้ว มันสืบเนื่องจากความบาดหมางระหว่างเผ่าเมื่อครั้งอดีต สมัยที่เผ่าต่างๆ ยังไม่ต่างคนต่างอยู่ไม่ค่อยคบค้าสมาคมกันเท่าไหร่ จึงมีการกระทบกระทั่งกันในเรื่องที่ดินทำกินบ้าง การครอบครองสิทธิ์ในต้นน้ำบ้าง เขตศักดิ์สิทธิ์ของมหาพฤกษาอิกดราซิลบ้าง จนในที่สุดก็เกิดสงครามระหว่างเผ่าต่างๆ ขึ้น ในช่วงเวลานั้นเผ่าฟูดินันของพวกเรา และเผ่าป่าทมิฬที่ฟูมินอาศัยอยู่ได้ทำสงครามกันอย่างหนัก กว่าสงครามจะยุติลงได้ต่างฝ่ายต่างก็เสียหายยับเยินสูญเสียทั้งที่อยู่อาศัย ที่ดินทำกินจนไปถึงบุคคลอันเป็นที่รัก” พูดถึงตรงนี้วูจินก็หยุดไปชั่วขณะ เมื่อหวนนึกถึงบุตรชายคนเดียวเองจนให้กับสงครามระหว่างเผ่านี้ด้วยเช่นกัน ความสะเทอนใจยังคงฉายชัดอยู่ในแววตาของผู้เฒ่า” ฟูมินเองก็เช่นกันที่ต้องสูญเสียอะไรหลายอย่างให้กับสงครามกันมากขึ้น ทว่าบาดแผลทางใจก็ใช่ว่าจะลบเลือนกันได้ง่ายๆ บางคนก็อภัยให้ได้ขณะที่บางคนยังคงเคียดแค้นและเก็บรากแห่งความข่มขืนไว้ในใจรอเวลาสุกงอมและเผยแสดงออกมา ฟูมินและพรรคพวกของเขาก็เป็นหนึ่งในบรรดาคนที่ว่านี้ สำหรับฟูมินจุดแตกหักของเราก็คือเมื่อฟูดินันที่นำโดยฮารีซันได้ขึ้นเป็นผู้นำเผ่าต่างๆ แม้จะได้รับเสียงสันบสนุนเป็นส่วนใหญ่ก็ตาม”

อิสฮานได้ยินดังนั้นก็เงียบเสียงลงเพื่อพิจารณา ข้อมูลต่างๆ ที่ได้รับมา โลกภายนอกปราสามแห่งซาโลมมีเรื่องราวมากมายจริงๆ
“แล้วจากนี้ไป เราจะทำยังไงกันดีคะ ท่านปู่?” วานาอันถามด้วยสีหน้าวิตกกังวล

“เราก็คงต้องปกป้องตัวเองเท่าที่จะทำได้”

พวกเจ้ารีบเข้านอนเสียเถอะ ปู่จะนั่งคิดอะไรอยู่ตรงนี้สักครู่” วูจินโบกมือไล่หลาน ๆ

“ท่านปู่...?” วานาอันเอ่ยขึ้นด้วยความเป็นห่วง เธอรู้ว่าวูจินคงจะนั่งคิดหาวิธีปกป้องฟูดินันจากการโจมตีของฟูมิน

“ไม่เป็นไร ปู่อยู่ไม่ดึกหรอก ไปเข้านอนเถอะ” วูจินยิ้มให้ทั้งสอง

วานาอัน แม้ไม่ค่อยเต็มใจ แต่ก็ยอมเดินออกมาโดยดี อิสฮานที่เดินตามออกไปติด ๆ มองเห็นสีหน้าทุกข์ใจของวานาอันก็พลอยรู้สึกเศร้าใจไปด้วย

คืนนั้นอิสฮานนอนไม่หลับ เขามองออกไปนอกหน้าต่างมองเห็นสิ่งต่าง ๆ ภายนอกได้อย่างชัดเจน เขาจึงรู้ว่าคงเป็นเวลาเที่ยงคืนแล้ว เพราะเป็นเวลาที่ดวงจันทร์สว่างเต็มที่ ทว่าเขายังคงมองเห็นแสงไฟจากห้องของวูจินว่ายังคงสว่างอยู่ เขาจะทำอย่างไรดี เพื่อปกป้อง วานาอัน วูจิน และ ฟูดินัน ที่ที่เป็นเสมือนบ้านหลังที่สองของเขา
ภาพประจำตัวสมาชิก
Jinger Ginger
0
 
โพสต์: 572
Cash on hand: 0.00
Medals: 1
Elder-Gold (1)

Re: @@ นิยายSMN Epi9 Chapter 9 @@

โพสต์โดย Jinger Ginger เมื่อ พุธ ส.ค. 11, 2010 4:33 am

เช้าวันรุ่งขึ้น อิสฮานตื่นแต่เช้ารีบแต่งตัวออกจากบ้านไปทันที เด็กหนุ่มหายหน้าไปทั้งวัน สร้างความประหลาดใจให้กับวานาอันอย่างมาก เพราะอิสฮานแทบจะติดตามเธอเป็นเงาตามตัว ไม่ว่าจะไปไหนก็จะอยู่ด้วยแทบทุกครั้ง ยิ่งวันนี้วูจินก็ออกไปนอกบ้านด้วย คงจะออกไปปรึกษาหารือกับบรรดาผู้อาวุโสจากหมู่บ้านต่าง ๆ จึงทำให้วันนี้บ้านบันดาราดูเงียบเหงาไป จนกระทั่งตกเย็นเมื่อวูจินกลับมาถึงบ้านด้วยใบหน้าอิดโรย วานาอันจึงรีบหาไปนั่งพร้อมกับจัดหาน้ำท่าให้

“ท่านปู่ เป็นอย่างไรบ้างคะ?” วานาอันถามด้วยความวิตกกังวล “ท่านปู่ดูเหน็ดเหนื่อยเหลือเกิน ข้าบอกแล้วว่าให้ข้าไปด้วย อย่างน้อยก็อาจจะช่วยอะไรได้บ้าง”

“เหลวไหล ปู่ไปแค่ใกล้ ๆ นี้เอง แล้วอีกอย่าง... ถ้าเจ้าไปด้วย ใครจะอยู่ปรุงยาให้ปู่ล่ะ” วูจินยิ้มตอบหลานสาว “แล้วนี้อิสฮานไปไหนเสียล่ะ?”

“ไม่ทราบสิคะ วันนี้เขาออกไปแต่เช้านำอาหารติดตัวไปด้วย บอกว่าไม่ต้องห่วงจะไปแค่แถว ๆ นี้ จนป่านนี้ยังไม่กลับเลยค่ะ นี่ก็ใกล้ค่ำแล้วด้วย” วานาอันพูดด้วยความเป็นห่วง

“ก็คงจะเล่นสนุกอยู่แถว ๆ นี้แหละ” วูจินพูดพลางมองออกไปนอกหน้าต่าง “นู่นไง วิ่งมาโน่นแล้ว”

อิสฮานวิ่งตรงผ่านลานตากยาเข้ามาด้วยเนื้อตัวมอมแมม ผมเผ้ายุ่งมีเศษใบไม้ติดอยู่เต็ม พอผ่านเข้าประตูมาได้ก็ทำให้ทั้งวูจิน และ วานาอันอดหัวเราะไม่ได้

“อ่า.... กลับมาเสียที ข้ากับวานาอันกำลังเป็นห่วงอยู่เชียว แล้วนี่เจ้าไปมุดอุโมงค์ที่ไหนมา ถึงได้มอมแมมถึงขนาดนี้” วูจินถามอย่างเอ็นดู

“ไปอาบน้ำอาบท่าเสียก่อนที่จะมืด เดี๋ยวจะพาลไม่สบายเอานะ” วานาอันเตือนด้วยใบหน้ายิ้มแย้ม โล่งใจที่วันนี้สมาชิกในบ้านบันดารากลับมาอย่างปลอดภัยพร้อมหน้าพร้อมตากันอีกครั้ง

อิสฮานยิ้มรับอย่างว่าง่าย เขาจะเก็บแผนการปกป้องฟูดินันของเขาไว้เป็นความลับก่อน เพราะเขาเชื่อว่า ด้วยความเป็นห่วงคนทั้งสองคงจะไม่เห็นด้วยกับความคิดของเขา

และแล้วอิสฮานก็เริ่มออกจากบ้านแต่เช้าและกลับบ้านในเวลาเย็นโดยมีสภาพเนื้อตัวมอมแมมเหมือนทุกครั้ง ขณะเดียวกันก็เริ่มมีการพูดกันในฟูดินันว่าบรรดาเด็กผู้ชาย เริ่มจับกลุ่มเล่นกันตามแนวชายป่าเป็นกลุ่มใหญ่ขึ้นเรื่อย ๆ แม้จะสร้างความสงสัยให้บรรดาพ่อแม่และผู้ใหญ่ แต่เพราะมีเรื่องการก่อเหตุของกองโจรฟูมินที่นับวันจะค่อย ๆ ลุกคืบเข้ามาในเขตที่อยู่อาศัยชั้นในมากขึ้นเรื่อย ๆ ทำให้เรื่องการจับกลุ่มของเด็ก ๆ ไม่ได้มีผู้ใหญ่เข้าไปสอดส่องดูแลว่าพวกเด็ก ๆ เหล่านั้นจับกลุ่มทำอะไรกันอยู่กันแน่
ภาพประจำตัวสมาชิก
Jinger Ginger
0
 
โพสต์: 572
Cash on hand: 0.00
Medals: 1
Elder-Gold (1)


ย้อนกลับไปยัง Summoner Novel

ผู้ใช้งานขณะนี้

กำลังดูบอร์ดนี้: ไม่มีสมาชิกใหม่ และ บุคคลทั่วไป 7 ท่าน

cron