Welcome Guest: เข้าสู่ระบบ | สมัครสมาชิก วันเวลาปัจจุบัน พฤหัสฯ. มี.ค. 28, 2024 6:39 pm

หน้าเว็บบอร์ด Wiser Summoner Novel @@ นิยายSMN Epi9 Chapter 21 รัชทายาทองค์ใหม่ @@

อ่านนิยาย Summoner Master Episodeต่าง ๆ ได้ที่นี่

Moderator: Jinger Ginger


@@ นิยายSMN Epi9 Chapter 21 รัชทายาทองค์ใหม่ @@

โพสต์โดย Jinger Ginger เมื่อ จันทร์ พ.ย. 08, 2021 3:06 pm

Chapter 21 รัชทายาทองค์ใหม่


ขณะที่คาร์ดินัลมาร์สิลิโอ้กำลังร่างกฎระเบียบการวางตัวของนักบวชในสภาวะสงคราม เสียงเอะอะโวยวายก็ดังขึ้นภายนอกรบกวนสมาธิของคาร์ดินัลจนต้องหยุดมือเงยหน้าขึ้นมองไปทางประตูด้วยความขุ่นใจที่ถูกรบกวน

“ไม่ได้นะขอรับ ท่านจะเข้าไปแบบนี้ไม่ได้”

ปัง!!!

เสียงประตูถูกผลักกระแทกอย่างแรงจนแทบจะหลุดออกจากกรอบ ปรากฎร่างนายทหารวัยฉกรรจ์ในชุดเกราะเต็มยศยืนตระหง่าน อารมณ์คุกรุ่นเกลียวกราดราวพายุหิมะที่ไร้ความปราณีแผ่ไปทั่วห้อง ทำเอามาร์สิลิโอ้ที่ไม่ทันตั้งตัวถึงกับผงะด้วยความตกใจ แต่ยังคงสงวนท่าทีไว้

“ท่านอองเดร” คาร์ดินัล มาร์สิลิโอ้ เอ่ยขึ้นด้วยความไม่แน่ใจ พลางโบกมือให้บรรดานักบวชและเด็กรับใช้ที่วิ่งกรูตามมาข้างหลังเพื่อบรรเทาความตื่นตระหนก เด็กรับใช้โค้งให้ก่อนจะค่อย ๆ ปิดประตูห้อง “เราจำไม่ได้ว่าได้เห็นจดหมายขอนัดพบจากท่าน หวังว่าท่านจะมีเหตุผลสำหรับการ...มาพบ...แบบไม่ได้นัดหมายนี้” มาร์สิลิโอ้จงใจเลือกใช้คำและเว้นระยะเป็นเชิงตำหนินักรบฉกรรจ์

“ท่านส่งเจ้าหญิงไปสนามรบ” อองเดรพูดเสียงเรียบทว่าดวงตานั้นแข็งกร้าวจนสามารถสัมผัสได้ถึงอารมณ์คุกรุ่นอยู่ภายใน

มาร์สิลิโอ้พอจะเดาได้ว่าอองเดรน่าจะมาเพราะเรื่องนี้ แม้จะเตรียมใจอยู่บ้างว่าจะต้องเผชิญหน้ากับนักรบน้ำแข็ง แต่ก็ไม่คิดว่าเขาจะบุกเข้ามาอย่างกระทันหันเช่นนี้

“เราไม่ได้ส่งพระองค์ไป พระองค์ประสงค์ที่จะไปเอง”

“ซึ่งท่านอนุญาต” อองเดรหรี่ตาแคบลงน้ำเสียงราบเรียบ ทว่ามาร์สิลิโอ้กลับไม่รู้สึกว่าบรรยายกาศนั้นสงบราบเรียบเลย

“เราให้ความสำคัญกับความปลอดภัยของพระองค์เป็นอันดับหนึ่ง เราวางกฎปฏิบัติที่เข็มงวดให้กับพระองค์ และพระองค์สามารถปฏิบัติตามข้อแม้ของเราทุกประการ เราจึงไม่สามารถหาข้อขัดขวางใดๆมาหยุดความปรารถนาของพระองค์ได้” มาร์สิลิโอ้ยื่นเอกสารข้อปฏิบัติและหนังสือรับรองความปลอดภัยที่ฟีเลเซียและฟูดินันจะร่วมกันพิทักษ์ดูแลซิสเตอร์อลาน่าอย่างเต็มกำลัง

อองเดรยังคงยืนนิ่งไม่ขยับเพื่อเปิดดูเอกสาร ไม่แม้แต่จะชำเลืองตามองด้วยซ้ำ อันบ่งบอกว่าเขาไม่ให้ค่าเอกสารเหล่านั้นเลย

คาร์ดินัล เห็นดังนั้นก็ประสานมือเข้าด้วยกันเงียบไปครู่หนึ่งก่อนจะเอ่ยขึ้น “หากพระองค์ปรารถนา ก็ไม่มีอะไรหยุดพระองค์ได้ เรื่องนี้ท่านน่าจะทราบดีที่สุด”

อองเดรได้ยินดังนั้นก็ได้แต่ขบกรามแน่น ใช่แล้ว เขารู้ดี ตลอดเวลาที่ผ่านมาเขาไม่เคยหยุดเจ้าหญิงได้เลย พระองค์เป็นเหมือนสายน้ำที่เอ่อล้นตลอดเวลา ไม่ว่าจะหาภาชนะใดมารองรับก็ไม่เคยใหญ่พอที่จะกักเก็บไว้ได้

“อีกอย่าง ซิสเตอร์โรซาน่าก็ไปช่วยดูแลด้วย คงไม่น่ากังวลนัก เรากำชับแล้วว่าถ้าสถานการณ์ไม่น่าไว้ใจให้พาพระองค์กลับทันที”

“นั่นแหละปัญหา” อองเดรหรี่ตาแคบกล่าวเสียงเบาจนแทบจะกระซิบ ซิสเตอร์โรซาน่าคือผู้ที่ทำให้เจ้าหญิงหลงผิดและหมกมุ่นอยู่แต่กับพวกคนยากจน

“ท่านพูดว่าอะไรนะ?” มาร์สิลิโอ้ที่ไม่ทันได้ยินเอ่ยถาม ทว่าอองเดรกลับนิ่งเฉยไม่ตอบใดๆ สายตาจับจ้องอยู่ที่รูปแผนที่บนผนังเหมือนเขากำลังจมดิ่งอยู่กับความคิดของตนเอง
ภาพประจำตัวสมาชิก
Jinger Ginger
0
 
โพสต์: 572
Cash on hand: 0.00
Medals: 1
Elder-Gold (1)

Re: @@ นิยายSMN Epi9 Chapter 20 รัชทายาทองค์ใหม่ @@

โพสต์โดย Jinger Ginger เมื่อ จันทร์ พ.ย. 08, 2021 3:08 pm

“ไม่ได้นะขอรับ ท่านยังเข้าไปไม่ได้” เสียงเอะอะโวยวายดังขึ้นเหมือนเหตุการณ์เมื่อสักครู่วนกลับมาอีกครั้ง

ปัง!!

ประตูห้องถูกเปิดอีกครั้ง ดึงสติของอองเดรและเบนสายตาของคาร์ดินัลไปมองยังผู้มาใหม่

“มันจะดีมากๆ ถ้าในครั้งหน้าพวกท่านจะทำการนัดหมายอย่างเป็นระเบียบ เป็นทางการ และให้เกียรติกันมากกว่านี้” คาร์ดินัลกล่าวตำหนิเสียงเข้มขึ้น ขมวดคิ้วด้วยความขุ่นใจที่วันนี้โดนบุกเข้าพบอย่างไร้ระเบียบถึงสองครั้ง ก่อนจะโบกมือไล่บรรดานักบวชและเด็กรับใช้ให้ถอยออกไป

“ขออภัยด้วย ท่านคาร์ดินัล ข้าไม่คิดว่าท่านอองเดรจะใจตรงกันกับข้า พอได้ยินว่าท่านอองเดรอยู่ที่นี่ ข้าก็เลยใจร้อนไปหน่อย” แม่มดน้ำแข็งทำหน้าซื่อยิ้มพลางชายตาไปทางนายทหารวัยฉกรรจ์

“นี่แปลว่าท่านมีธุระกับเรา หรือ ท่านอองเดร?” คาร์ดินัลขมวดคิ้วถาม

“อันที่จริงก็มีธุระกับทั้งคู่แหละค่ะ” วิโอเรียยิ้มหวานหยดเดินนวยนาดเข้ามาที่กลางห้อง ก่อนที่จะมองไปทางเก้าอี้รับรอง เธอไม่บุ่มบ่ามเดินไปนั่งเหมือนที่ตั้งใจ การทำให้คาร์ดินัลประทับใจก็ต้องทำตัวมีระเบียบสักหน่อย ซึ่งก็ดูจะได้ผลเมื่อคาร์ดินัลผายมือเชื้อเชิญให้เธอนั่งด้วยสีหน้าผ่อนคลายลง

“ท่านอองเดรจะไม่นั่งลงสนทนากับพวกเราด้วยรึ?” วิโอเรียพูดเสียงเป็นการเป็นงาน ทำให้อองเดรเหลือบตามองคะเนท่าทีของอีกฝ่าย แม้จะยังอยู่ในอารมณ์เชี่ยวกราดแต่ก็สังเกตเห็นท่าทีที่แปลกไปของแม่มดน้ำแข็ง

“พูดธุระของเจ้า” อองเดรกล่าวเสียงเรียบ ยังคงยืนนิ่งท่าทีเย็นชาไร้อารมณ์ใดๆตามปกติวิสัยดังเดิม

วิโอเรียประสานมือไว้บนตักยืดตัวขึ้น “ที่ข้ามาวันนี้เพราะอยากได้การสนับสนุนจากพวกท่าน ตามที่พวกท่านก็คงทราบแล้วว่า เวลานี้ตำแหน่งรัชทายาทว่างลงแล้ว จากลำดับชั้นพระญาติและผลงานอันโดดเด่นของข้า คงไม่พ้นข้าที่จะเป็นรัชทายาทที่ชอบธรรมของแอนดิซอง รอก็แค่การแต่งตั้งอย่างเป็นทางการเท่านั้น แต่ข้านั้นอ่อนด้อยประสสบการณ์นัก และข้าก็รู้ดีว่าที่ผ่านมา ข้าอาจจะเอาแต่ใจตัวเองไปสักหน่อย แต่ก็เพราะข้าอยากจะเห็นแอนดิซองยิ่งใหญ่ จึงอาจจะฉุนเฉียวรุนแรงไปบ้าง ข้าพร้อมที่จะปรับตัวเพื่อเป็นรัชทายาทที่สง่างาม แต่ว่าข้าคงทำไม่ได้ถ้าไม่ได้การสนับสนุนและชี้แนะจากพวกท่าน” วิโอเรียยิ้มหวานหยด
คาร์ดินัล มาร์สิลิโอ้ ประสานมือเข้าด้วยกันเอนหลังผิงผนักพนักหน้าช้าๆ ในขณะที่ซึมซับคำพูดของวิโอเรียพลางพิจารณาดูหญิงสาวตรงหน้า ใบหน้าละม้ายคล้ายเจ้าหญิงอลาน่า แต่ทว่าสีหน้าแววตานั้นเต็มเปี่ยมไปด้วยความทะเยอทะยานและไม่ยอมแพ้ ตลอดเวลาที่ผ่านมาก็ไม่อาจโต้แย้งคำอ้างของเธอที่ว่าเธอนั้นโดดเด่นไม่แพ้เจ้าหญิงอลาน่าเช่นกัน และตำแหน่งรัชทายาทคงเป็นของเธอค่อนข้างจะแน่นอนแล้ว ถ้าได้ปรับเปลี่ยนหรือได้รับการชี้แนะที่ดี เธอก็น่าจะเป็นผู้ปกครองที่นำแอนดิซองให้ยิ่งใหญ่ได้ การที่เธอมายื่นไมตรีเช่นนี้ก็เป็นผลดีกับศาสนาจักรในภายภาคหน้าแน่นอน

“เราดีใจที่ได้ยินเช่นนั้น เราก็พอมองเห็นความพยายามเปลี่ยนแปลงตัวเองของท่าน” คาร์ดินัลมองเสื้อผ้าอาภรณ์ที่ดูมิดชิดขึ้นของเธอ “ถ้าท่านพร้อมที่จะปรับเปลี่ยนก็เป็นเรื่องที่น่ายินดีของแอนดิซอง อันที่จริงเรากำลังพิจารณาเรื่องการสนับสนุนด้านกำลังทหารจากศาสนจักรตามที่ฟีเลเซียร้องขอ เพราะกษัตริย์ใหม่ของซาโลมทำสัญญาปีศาจสร้างกองทัพผีขึ้นมามากมาย จำเป็นต้องใช้พลังของนักบวชในการชำระล้างอาถรรพ์และคำสาปในร่างทหารผีพวกนั้น หากฟีเลเซียและฟูดินันแตก กองทัพปีศาจคงบุกมาที่แอนดิซองเป็นอันดับต่อไป ในยามที่ภัยสงครามใกล้เข้ามาเช่นนี้ การมีรัชทายาทที่เด็ดขาดเข็มแข็งอาจเป็นสิ่งที่จำเป็น เราอาจจะหยุดสงครามนี้ได้ และนำกษัตริย์ปีศาจนั่นมาลงโทษ ท่านเห็นว่าอย่างไร ท่านอองเดร?”

อองเดรนิ่งเงียบพิจารณาคำพูดของทั้งสอง ครั้นเมื่อวิโอเรียเห็นว่าอองเดรยังคงนิ่งเงียบราวกับกำลังจมดิ่งอยู่ในความคิดของตนเอง จึงหันไปยิ้มหวานพูดด้วยท่าทีเป็นมิตร

“ท่านอองเดรอาจจะยังแคลงใจในตัวข้า ข้ายอมรับว่าที่ผ่านมาข้าอาจจะทำตัว...แข็งกร้าวอยู่สักหน่อย แต่หลังจากที่ข้าได้รับการแต่งตั้งอย่างเป็นทางการ ท่านก็ต้องเป็นองครักษ์ของข้าตามโบราณราชประเพณี ดังนั้นเรามา...ร่วมมือกันเถอะ ข้าพร้อมจะนำพาแอนดิซองให้ยิ่งใหญ่ ไม่ใช่แค่ด้านการค้า แต่ด้านศาสนาและการทหารก็เช่นกัน ร่วมมือกับข้า ข้าจะพิสูจน์ให้ท่านเห็นว่าที่ข้าพูดไม่ใช่แค่ลมปาก” แม่มดน้ำแข็งฉลาดพอที่จะไม่แตะต้องชื่อของญาติผู้พี่ ประสบการณ์ที่ผ่านมาทำให้เธอรู้ว่านายทัพผู้นี้เปราะบางกับชื่อนี้เพียงใด แม้จะเจ็บใจแต่เพื่อให้ได้สิ่งที่ต้องการ เธอจำเป็นต้องฝืนทนข่มอารมณ์ไว้

อองเดรจ้องมองหญิงสาวตรงหน้าด้วยสายตาเย็นชา คำพูดของเธอแทบจะไม่มีผลใดๆกับเขา มีเพียงแค่คำพูดของเจ้าหญิงอลาน่าเท่านั้นที่จะทำให้เขารู้สึกเหมือนขึ้นสวรรค์หรือลงนรกได้ เขาไม่สนใจว่าวิโอเรียจะเปลี่ยนแปลงตัวเองอย่างไรหรือจะนำพาแอนดิซองไปในทิศทางใด แต่เขาอาจจะยืมมือของเธอได้ การนำเจ้าหญิงอลาน่ากลับมาสู่ที่ที่ควรอยู่อาจไม่ยากเย็นนัก
ดวงตาของนายทหารหรี่แคบลงราวกับมีรอยยิ้มบางๆเจืออยู่ภายใต้หน้ากาก เป็นอากัปกริยาที่ทำเอาแม่มดน้ำแข็งหัวใจกระตุกแกว่งพองโตขึ้นมาทันที ที่ผ่านมาเธอเห็นท่าทางเช่นนี้เฉพาะเวลาแม่ทัพใหญ่ลอบมองเจ้าพี่อลาน่าเท่านั้น แต่เวลานี้เขากลับมีท่าทีเช่นนี้ให้เธอไม่ใช่เจ้าพี่อลาน่า วิโอเรียยิ้มหวานหยดโดยหารู้ไม่ว่ารอยยิ้มนั้นยังคงไม่ใช่สำหรับเธอ
ภาพประจำตัวสมาชิก
Jinger Ginger
0
 
โพสต์: 572
Cash on hand: 0.00
Medals: 1
Elder-Gold (1)

Re: @@ นิยายSMN Epi9 Chapter 20 รัชทายาทองค์ใหม่ @@

โพสต์โดย Jinger Ginger เมื่อ จันทร์ พ.ย. 08, 2021 3:09 pm

“ตกลง ตราบเท่าที่มันไม่ได้ขัดกับอุดมการณ์ของข้า” อองเดรกล่าวเสียงเฉียบเหลือบมองหญิงสาวแวบหนึ่งก่อนจะโค้งศีรษะเล็กน้อยให้คาร์ดินัลเป็นเชิงขอตัว

“แน่นอน แน่นอน!!” วิโอเรียรับละล่ำละลักตอบด้วยหัวใจที่ลิงโลด เดิมทีเธอคิดว่าจะต้องใช้ลีลาหว่านล้อมนานกว่านี้ เธอไม่คิดเลยว่าแม่ทัพใหญ่จะรับคำง่ายเช่นนี้ แผนครอบครองแม่ทัพผู้เย็นชาค่อยๆก้าวหน้าขึ้นแล้วสินะ เธอจะต้องทำให้เขายอมจำนนต่อหน้าเธอให้ได้ ไม่ว่าจะใช้เวลานานแค่ไหน วิโอเรียมองแผ่นหลังที่หายลับไปจากสายตาด้วยรอยยิ้มมาดมั่น


เพียงแค่สามเดือน สภาศาสนา สภาพ่อค้า และกองทัพก็พร้อมใจกันสนับสนุนให้วิโอเรียได้รับการแต่งตั้งเป็นรัชทายาทอันดับหนึ่ง โดยมีแม่ทัพอองเดรเป็นองค์รักษ์ประจำตัว ข่าวการแต่งตั้งรัชทายาทองค์ใหม่กระจายไปทั่วเมอร์ริเซีย แต่เพราะสภาวะสงครามกษัตริย์แห่งฟีเลเซียและฟูดินันจึงไม่อาจไปร่วมพระราชพิธีได้ กระนั้นข่าวความเด็ดขาดแข็งกร้าวของรัชทายาทองค์ใหม่ก็ขจรขจายไม่แพ้กัน ทันทีที่รัชทายาทองค์ใหม่มาปกครอง เมืองท่าก็เกิดการเปลี่ยนแปลงมากมาย ทั้งการตั้งกำพงภาษีและการคุมเข้มด้านการค้าก็เพิ่มเงื่อนไขและกฎระเบียบใหม่ๆมากมาย รวมถึงการผลักดันผู้อพยพกลับภูมิลำเนาเดิมก็รุนแรงมากขึ้น ผู้อพยพจำนวนมากถูกบีบให้ออกนอกราชอาณาจักร ศูนย์พักพิงของคนไร้บ้านถูกปิดบ้างก็ลดขนาดลง แต่ก็มีจำนสนไม่น้อยที่ได้ข่าวการตั้งค่ายช่วยเหลือผู้ประสบภัยสงครามของซิสเตอร์อลาน่าที่ชายแดนฟูดินัน ทำให้ทุกคนแทบจะเต็มใจออกจากแอนดิซองเพื่อเดินทางไปยังค่ายผู้ลี้ภัยแห่งใหม่ที่มีนางฟ้าของผู้ยากไร้ดูแลอยู่ บรรดาผู้อพยพและคนยากจนที่ไม่อพยพไปฟูดินันก็จะถูกผลักดันออกไปอยู่ตามแถบชานเมืองจนหมด การจากไปของผู้อพยพจำนวนมากทำให้รัชทายาทองค์ใหม่ยิ่งได้รับความนิยมจากบรรดาชนชั้นสูงและชนชั้นกลางมากขึ้นเป็นทวีคูณ เพราะปัญหาผู้อพยพและคนยากจนเป็นปัญหาที่เรื้อรังมานาน การมีคนยากจนอยู่ตามท้องถนนทำให้แอนดิซองดูสกปรกและเสื่อมโทรม สร้างความรำคาญให้บรรดาผู้มีอันจะกินในแอนดิซองมาโดยตลอด


ค่ายของซิสเตอร์อลาน่าเวลานี้เริ่มแออัดด้วยผู้คนจากทั่วทุกสารทิศ ค่ายที่เริ่มต้นมีเพียงห้ากระโจม เวลานี้ขยายออกไปถึงสิบสองกระโจมแล้ว ทว่าการดำเนินการต่างๆกลับไม่ได้สะดุดหรือชะงักงันลงไปเลย ตรงกันข้ามกลับมีความคล่องตัวและเป็นระบบระเบียบมากขึ้นทั้งนี้เพราะมีอาสาสมัครจำนวนมากเข้ามาร่วมงานกับบรรดาซิสเตอร์ ซึ่งส่วนใหญ่ก็คือบรรดาผู้อพยพหรือบรรดาผู้บาดเจ็บที่หายดีแล้วได้เห็นการเสียสละตรากตรำทำงานอย่างไม่รู้จักเหน็บเหนื่อยของบรรดาซิสเตอร์แล้วกลายเป็นแรงบันดาลใจให้อยากอุทิศตนช่วยเหลือผู้อื่นบ้าง

แต่การเพิ่มจำนวนของผู้อพยพที่มากขึ้นเรื่อยๆจากแอนดิซองทำให้ซิสเตอร์อลาน่ากังวลและเจ็บปวดใจ เพราะข่าวการปราบปรามและขับไล่ผู้อพยพอย่างรุนแรงที่บรรดาผู้อพยพที่กลับมาจากแอนดิซองต่างก็บอกเล่าถึงสถานการณ์ที่บรรดาคนยากจนไม่เป็นที่ต้อนรับอีกต่อไปและถูกขับไล่ออกไปอยู่แถบชานเมืองอันหนาวเหน็บ ยังความเศร้าใจมาให้ซิสเตอร์อลาน่าอย่างมาก

วันหนึ่ง หลังจากการสวดภาวนาทำวัตรเช้า
“คุณแม่คะ” ซิสเตอร์อลาน่าเอ่ยขึ้น ขณะที่ซิสเตอร์คนอื่นๆทยอยเดินออกจากห้อง
ซิสเตอร์โรซาน่าหันตัวกลับพร้อมกับเลิกคิ้วขึ้นเป็นเชิงถาม

“ลูกรู้สึกวิตกกังวลและไม่สบายใจมาหลายวันแล้ว” ซิสเตอร์อลาน่าเอ่ยขึ้น สีหน้าเต็มไปด้วยความกังวล “คุณแม่คิดเห็นอย่างไรกับเรื่องที่มีผู้อพยพที่มาจากแอนดิซองเขาเล่ากันคะ?”

ซิสเตอร์โรซาน่าเห็นดังนั้นจึงนั่งลงบนเก้าอี้แถวหลังสุดพลางผายมือให้อลาน่านั่งลงข้างๆ

“อันที่จริง แม่ก็คิดถึงเรื่องนี้มาได้สักพักแล้วและอดรู้สึกเป็นห่วงไม่ได้จริงๆ การที่เรามาที่นี่แล้วแต่งตั้งซิสเตอร์ทำหน้าที่รักษาการณ์ทำหน้าที่ดูแลผู้อพยพในแอนดิซอง ด้วยประสบการณ์และอำนาจการตัดสินใจต่างๆคงไม่เพียงพอที่จะต่อรองกับรัชทายาทองค์ใหม่ได้”
ภาพประจำตัวสมาชิก
Jinger Ginger
0
 
โพสต์: 572
Cash on hand: 0.00
Medals: 1
Elder-Gold (1)

Re: @@ นิยายSMN Epi9 Chapter 20 รัชทายาทองค์ใหม่ @@

โพสต์โดย Jinger Ginger เมื่อ จันทร์ พ.ย. 08, 2021 3:09 pm

ซิสเตอร์อลาน่าเข้าใจในทันทีว่าตลอดเวลาหลายเดือนที่ผ่านมา ซิสเตอร์โรซาน่าเป็นห่วงคณะและอารามที่แอนดิซอง แต่ก็เป็นห่วงเธอและงานที่นี่ด้วยเช่นกัน แม้แต่เธอเองก็รู้สึกเป็นห่วงทางแอนดิซองไม่น้อยไปกว่ากัน ไม่รู้ว่างานที่เธอเริ่มไว้ที่แอนดิซองเป็นอย่างไรบ้าง ยิ่งไม่มีทั้งเธอและซิสเตอร์โรซาน่าอยู่ ใครจะทำอะไรก็ไม่ต้องคอยเกรงใจ การช่วยเหลือผู้ตกทุกข์ได้ยากและการดูแลคนยากจนคงจะยิ่งลำบากมากมายหลายเท่านัก การมาที่นี่ของเธอสร้างผลกระทบเป็นแรงกระเพื่อมไปทั่วทั้งแอนดิซอง ฟีเลเซียและฟูดินัน ถึงแม้ว่าเธอจะมีความสุขมากที่ได้มาที่นี่ แต่ก็ปฏิเสธไม่ได้ว่าความรู้สึกผิดและความกังวลยังคงตามมาหลอกหลอนเธออยู่ ทำให้เธอต้องคิดทบทวนบ่อยครั้งมากขึ้นว่าเธอคิดถูกหรือไม่ที่ตั้งใจมาที่นี่

“คุณแม่อยากกลับแอนดิซองใช่ไหมคะ?” ซิสเตอร์อลาน่าอดถามไม่ได้ ซึ่งก็ได้รับความเงียบจากซิสเตอร์โรซาน่าเป็นคำตอบ เกิดความเงียบที่น่าอึดอัดขึ้นระหว่างสตรีทั้งสอง หญิงสาวเม้มริมฝีปาก มีซิสเตอร์โรซาน่าอยู่ข้างๆทำให้เธออุ่นใจ แต่สถานการณ์ที่แอนดิซองก็จำเป็นที่จะต้องให้มีผู้ที่มีตำแหน่งสูงพอกลับไปคานอำนาจเพื่อคลี่คลายสถานการณ์

“คุณแม่กลับแอนดิซองเถอะค่ะ ไม่ต้องเป็นห่วงลูก ตอนนี้มีคนช่วยที่นี่เยอะจนเบาใจได้แล้ว ทางนู่นเสียอีกที่น่าเป็นห่วงมากกว่า อย่างน้อยถ้ามีคุณแม่อยู่ที่นั่น สภาจะทำอะไรก็ยังเกรงใจบ้าง”

ซิสเตอร์โรซาน่าพยักหน้ายิ้มเครียดๆ ทางแอนดิซองสถานการณ์ไม่สู้ดีจริงๆ เธอในฐานะเจ้าคณะไม่อาจนิ่งเฉยได้ และเป็นความจริงที่ว่าค่ายผู้อพยพที่นี่ค่อนข้างเข้าที่เข้าทางแล้ว ทั้งด้านความปลอดภัยและการอำนวยความสะดวกที่ทางฟีเลเซียและฟูดินันจัดเตรียมไว้ก็เต็มที่จนไม่มีอะไรน่าเป็นห่วงเช่นกัน

“หรือคุณแม่เห็นว่าลูกยังไม่เหมาะสมพอที่จะดูแลค่ายนี้เพียงลำพัง?” ซิสเตอร์อลาน่ายิ้มถาม

“แม่ไม่เคยสงสัยในตัวลูกจ๊ะ” ซิสเตอร์โรซาน่ายิ้มตอบแทบจะทันที พลางยกมือขึ้นลูบแก้มอลาน่าเบาๆด้วยความทะนุถนอม “แต่เป็นธรรมดาที่แม่จะอดห่วงลูกไม่ได้ ถึงจะไม่ใช่แม่ลูกโดยสายเลือด แต่เราก็อยู่ด้วยกันแทบจะตลอดเวลา จนเหมือนแม่ลูกกันจริงๆ แม่ขอบคุณพระเจ้าเสมอที่ดลใจพระราชินีคอรัลลี่ให้เลือกแม่มาดูแลลูก”

“ลูกก็ขอบคุณพระเจ้าเสมอที่ส่งคุณแม่ที่แสนดีมาให้ลูกถึงสองคน คนหนึ่งคือเสด็จแม่ อีกคนก็คือคุณแม่” ซิสเตอร์อลาน่ามีน้ำตาขึ้นเอ่อคลอ จับมือที่แนบแก้มของเธอไว้ ประโยคต่างๆที่ต่างก็พรั่งพรูออกมา สื่อเป็นนัยว่าคงใกล้ถึงเวลาต้องจากลาในไม่ช้า

“ถ้าเช่นนั้น...”

ทันใดนั้นเสียงเอะอะโหวกเหวกโวยวายก็ดังขึ้น เสียงหวีดร้อง เสียงฝีเท้าวิ่งขวักไขว้ ราวกับมีจลาจลอยู่นอกกระโจม

“ซาโลม! ทหารซาโลมลอบเข้ามาในค่าย”
“จับมัน!”
“ฆ่ามัน!”
“ทหาร!! ทหารอยู่ไหน?!”

ซิสเตอร์อลาน่าและซิสเตอร์โรซาน่ามองหน้ากันโดยไม่ต้องเอ่ยอะไรทั้งนั้น ทั้งสองรับวิ่งออกจากกระโจมไปทันที

ที่ด้านนอกนั้น บรรดาผู้อพยพต่างรวมตัวกันที่บริเวณลานกว้าง มีทหารฟีเลเซียกว่าห้าสิบนายอาวุธครบมือพร้อมจู่โจมล้อมกรอบทหารซาโลมในชุดเกราะสีแดงเพลิง อุ้งมือเหล็กเป็นกงเล็บขนาดใหญ่คล้ายกงเล็บเหยี่ยวทั้งสองข้าง ทว่าเวลานี้ข้างหนึ่งดูบิดเบี้ยว ในขณะที่อีกข้างดูสั้นกุดเหมือนโดนดาบฟันจนขาดไปหมด เหลือแต่เพียงส่วนที่เป็นมือภายใต้ถุงมือเกราะ ซึ่งเวลานี้กุมสีข้างที่มีเลือดสดๆไหลเป็นทาง ทหารซาโลมยกกงเล็บที่บิดเบี้ยวอีกข้างขึ้นเพราะเป็นอาวุธชิ้นเดียวที่เหลืออยู่ เขาอยู่ในท่าพร้อมรับการจู่โจมที่รายล้อมรอบด้าน สายตาแข็งกร้าวกวาดไปรอบๆด้วยความระแวดระวังแต่ก็เจือด้วยความหวาดกลัว

“ฆ่ามัน ฆ่ามัน!” เสียงตะโกนด้วยความโกรธแค้นดังกระหึ่มราวกับจะเอาความเจ็บปวดจากสงครามทั้งหมดมาลงที่ทหารซาโลมผู้นี้

“ยอมแพ้ซะ เจ้าทหารสวะหรืออยากจะทิ้งชีวิตไว้ที่นี่” นายกองฟีเลเซียตวาดเสียงกร้าวพร้อมกระชับดาบในมือ “ดาบต่อไปข้าไม่เลี่ยงจุดตายให้แล้วนะ”

เหล่าทหารคนอื่นๆใช้ดาบตีโล่เป็นจังหวะเพื่อข่มขวัญ พลางกระชับวงให้แคบขึ้น ยิ่งปลุกเร้าให้สถานการณ์ตึงเครียดขึ้นเรื่อยๆ

“กล้ามากที่บุกเข้ามาคนเดียว คิดว่าทหารที่คุ้มกันที่นี่เป็นทหารชั้นเลวรึ” นายกองสะบัดดาบด้วยความเร็วจนแทบมองไม่เห็น ไม่น่าแปลกใจเลยที่สามารถตัดกงเล็บเหล็กของทหารซาโลมได้ เป็นการยืนยันว่ากษัตริย์ซิกมันด์จัดอัศวินยอดฝีมือไว้อารักขาเจ้าหญิงแห่งแอนดิซองจริงดังให้คำสัญญาไว้ “ทหารที่นี่ล้วนแล้วแต่ระดับองครักษ์แห่งฟีเลเซีย จงภูมิใจเถอะที่จะได้ตายด้วยดาบของข้า”

“ไม่! หยุดก่อน อย่าทำร้ายเขา” ซิสเตอร์อลาน่าตะโกนสุดเสียงพยายามเบียดแทรกวงล้อมเข้าไปโดยมีซิสเตอร์โรซาน่าวิ่งตามมาติดๆ
ภาพประจำตัวสมาชิก
Jinger Ginger
0
 
โพสต์: 572
Cash on hand: 0.00
Medals: 1
Elder-Gold (1)

Re: @@ นิยายSMN Epi9 Chapter 20 รัชทายาทองค์ใหม่ @@

โพสต์โดย Jinger Ginger เมื่อ จันทร์ พ.ย. 08, 2021 3:11 pm

“ซิสเตอร์ ท่านควรจะหลบไปอยู่ในที่ปลอดภัย ตรงนี้อันตราย การมาที่นี่จะยิ่งทำให้การอารักขาท่านลำบากยิ่งขึ้น” นายกองรีบเข้ามาขวางด้วยสีหน้ากังวลใจ

“อย่าทำร้ายเขา ฉันขอร้อง ที่นี่มีไว้เพื่อรักษาชีวิต ไม่ใช่พรากชีวิต” ซิสเตอร์อลาน่าพูดอย่างร้อนรนชะโงกไปมองทางด้านหลัง ทหารซาโลมที่เวลานี้เลือดไหลจนนองพื้น “ท่านดูสิ เขากำลังจะเสียเลือดจนตาย”

“ก็ให้มันตายไปสิ” นายกองพูดเสียงเย็นชา “ชีวิตมันแทบไม่มีค่า ถ้าเทียบกับสิ่งที่พวกมันกระทำต่อดินแดนของเรา”

“ให้ฉันเข้าไปทำแผลให้เขา” ซิสเตอร์พยายามเบี่ยงตัว

“ท่านต้องเป็นบ้าแน่ๆ” นายกองพูดแล้วก็สบถเบาๆ โมโหที่เผลอไร้มารยาทกับเจ้าหญิงแห่งแอนดิซอง “ข้าขออภัยที่ล่วงเกิน แต่นั่นมันทหารซาโลมนะ ข้ารู้ว่าท่านมีเมตตา แต่นั่นมันคนละเรื่อง ความเมตตาควรมีให้กับคนที่สมควรได้รับ ไม่ใช่กับศัตรู ซิสเตอร์โรซาน่าท่านช่วยพาเจ้าหญิง ...ข้าหมายถึงซิสเตอร์อลาน่าหลบไปก่อน อย่าทำให้ข้าลำบากใจเลย”

นายทหารซาโลมมองความวุ่นวายที่ก่อตัวตรงหน้า แม้ไม่เข้าใจความหมาย แต่ก็พอจะเข้าใจสถานการณ์ได้ จึงจ้องเขม็งมาทางซิสเตอร์อลาน่า ทันทีที่สายตาสีอำพันที่เต็มไปด้วยความหวาดกลัวประสานกับสายตาอันเมตตาของซิสเตอร์อลาน่า เธอก็ตัดสินใจทันทีจะเป็นตายร้ายดีอย่างไร เธอก็จะต้องช่วยเขาให้ได้ นายทหารซาโลมแม้ขาจะอ่อนพับลงเพราะเสียเลือดมาก แต่ก็แข็งใจยันตัวขึ้นมาอีกรอบ การขยับตัวของเขาเรียกความสนใจของนายกองฟีเลเซีย จังหวะนั้นซิสเตอร์อลาน่าก็รวบรวมพลังทั้งหมดผลักนายกองเต็มแรงก่อนจะวิ่งฝ่าวงทหารเข้าไป แม้จะมีหลายมือที่พยายามคว้าแขนเธอไว้ แต่เธอก็สะบัดจนหลุดได้อย่างน่าอัศจรรย์ เธอวิ่งตรงไปหาทหารซาโลม ด้านนายทหารก็พุ่งตรงมาหาซิสเตอร์อลาน่าเช่นกัน ทำเอาบรรดาผู้อพยพส่งเสียงกรีดร้องด้วยความตกใจ คิดว่าเธอกำลังจะถูกฉีกร่างเป็นชิ้นๆ
ทว่าภาพที่เห็นไม่ใช่ทหารซาโลมปักกงเล็บฉีกร่างของซิสเตอร์ แต่กลับเป็นภาพที่ซิสเตอร์ประคองร่างนายทหารที่ค่อยๆทรุดตัวลงไปกองกับพื้น

ซิสเตอร์อลาน่าอดตกใจไม่ได้ที่แรงปะทะนั้นเบากว่าที่คาด เธอกอดประคองร่างในชุดเกราะ แต่ทำไมชุดเกราะถึงหลวมอย่างนี้ มีที่ว่างในชุดเกราะมากจนเธอสอดแขนเข้าไปได้ทั้งแขน เสียงกระซิบแผ่วๆเป็นภาษาซาโลมที่ไม่เข้าใจความหมาย แต่มันแหลมเล็กจนไม่น่าเชื่อ นายทหารจับมืออลาน่าแน่นก่อนจะล้มลงหมดสติ

อลาน่าเบิกตาโพลง ไม่อยากจะเชื่อในความสงสัยของเธอ หญิงสาวรีบปลดหมวกเกราะนายทหารออก

“โอ้ พระเจ้าช่วย” ซิสเตอร์อุทานก่อนที่น้ำตาจะไหลอาบแก้ม รีบวางมือเหนือบาดแผลฉกรรจ์ก่อนที่จะมีแสงสีขาวสว่างวาบขึ้น “หนูจะต้องรอด ฉันจะไม่ยอมให้หนูตายเด็ดขาด ซิสเตอร์คะ ช่วยเด็กคนนี้ด้วย”

ซิสเตอร์โรซาน่าและซิสเตอร์คนอื่นๆต่างแหวกดันนายทหารและบรรดาผู้อพยพ รีบเข้ามาช่วยปฐมพยาบาลให้เด็กชาย
“นี่มันเด็กนิ!!”
“อายุยังไม่ถึงสิบห้าเลยมั๊ง?”
“นี่พวกมันเอาเด็กมาเป็นทหารรึ?!”
“อำมหิตเกินไปแล้ว!!”

นายกองกัดกรามแน่นเดินเข้ามามองดูเด็กชายที่หมดสติก่อนจะสบตาซิสเตอร์อลาน่า เขาโน้มตัวลงอุ้มร่างไร้สติขึ้นมา

“ท่านนายกอง?!” ซิสเตอร์อลาน่ารีบคว้าตัวเด็กชายไว้ เพราะกลัวอัศวินฟีเลเซียจะทำร้ายเขา

“ท่านจะให้นำเขาไปที่กระโจมไหน?”

ซิสเตอร์อลาน่ายิ้มกว้าง ช่างเป็นเรื่องน่ายินดีเหลือเกินในสถานการณ์เช่นนี้

“ครั้งนี้ข้าคงต้องขอบคุณท่าน ข้าเกือบจะฆ่าเด็กแล้ว ศักดิ์ศรีของข้าคงป่นปี้ถ้าสังหารเด็กตัวแค่นี้ แต่ข้าไม่อยากให้ท่านทำอย่างนี้ทุกครั้งที่มีทหารซาโลมลอบเข้ามาในค่าย เพื่อความปลอดภัยของท่านเอง”

“ฉันรับปากไม่ได้หรอก” ซิสเตอร์อลาน่ากล่าว มือยังคงวางเหนือบาดแผลของเด็กชาย “แต่ฉันจะระมัดระวังให้มากกว่านี้”

“ข้าก็คิดอย่างนั้น” นายกองบ่นพึมพำ เขาเคยสงสัยว่าทำไมเจ้าหญิงรัชทายาทแห่งแอนดิซองถึงสละราชสมบัติมาบวชเป็นซิสเตอร์ แต่ยิ่งอยู่ใกล้ชิดนานวันเข้า เขาก็เริ่มเข้าใจว่า เธอมีจิตใจเพื่อการอุทิศตนจริงๆ ซึ่งแม้แต่ในบรรดานักบวชก็ยังหาผู้ที่มีจิตใจอุทิศเพื่อผู้อื่นในระดับนี้ได้ยาก เหมือนทุกลมหายใจเข้าออกของเธอมีเพื่อผู้ตกทุกข์ได้ยากเท่านั้น การอุทิศตนและทุ่มเทแรงกายแรงใจของเธอค่อยๆเปลี่ยนจิตใจผู้คนรอบข้างทีละเล็กละน้อย นายทหารคิดพลางนำร่างเด็กชายเดินตามเหล่าซิสเตอร์ไป
ซิสเตอร์โรซาน่ามองเหตุการณ์ทั้งหมดพลางยิ้มพยักหน้าเบาๆ เธอไม่เคยสงสัยในตัวเจ้าหญิงเลย เธอเชื่อว่าอลาน่าสามารถดูแลค่ายแห่งนี้ได้แม้ไม่มีเธออยู่ด้วย
ภาพประจำตัวสมาชิก
Jinger Ginger
0
 
โพสต์: 572
Cash on hand: 0.00
Medals: 1
Elder-Gold (1)


ย้อนกลับไปยัง Summoner Novel

ผู้ใช้งานขณะนี้

กำลังดูบอร์ดนี้: ไม่มีสมาชิกใหม่ และ บุคคลทั่วไป 7 ท่าน

cron