Chapter 20 นางฟ้าประทานพร
ที่นอกเมืองฟีเลเซียเวลานี้คลาคร่ำไปด้วยกองทัพเรือนแสนที่ถูกเกณฑ์มาจากทั่วทุกสารทิศ ธงฟีเลเซียนับพันโบกสะบัดด้วยแรงลมพริ้วไสวเหนือกองทัพดูงามสง่ายิ่ง กองทัพประกอบไปด้วย พลธนูแห่งฟีเลเซียหนึ่งหมื่นนาย อัศวินเซนทอร์ห้าพันนาย นักรบมังกรสองพันนาย พลมังกรห้าพันนาย ผู้ฝึกสัตว์หนึ่งพันนาย พลเปกาซัสห้าร้อยนาย อัศวินแห่งฟีเลเซียสองหมื่นสองพันนาย ผู้ฝึกมังกรหญิง(Felasia Dragoona)หนึ่งพันสองร้อยนาง จอมดาบแห่งฟีเลเซีย(Felasia Swordsmaster)ห้าพันนาย นักบวชหนึ่งหมื่นองค์ มังกรดิมมินูวเลี่ยนแปดร้อยตัว ซอร์กริฟฟินหนึ่งพันตัว กริฟฟินลมสีน้ำเงินหนึ่งพันตัว นกร็อคแดงสองพันตัว วูลแวว์เวริ์น(Wool Wyvern)ห้าร้อยตัว ทหารฝีมือดีสองหมื่นนาย และทหารเลวอีกกว่าสี่หมื่นนาย
นายทหารทุกนายต่างก็ยืนประจำที่ของตนด้วยใจฮึกเหิมสมภาคภูมิ ต่างพร้อมแล้วที่จะพลีชีพเพื่อเกียรติและศักดิ์ศรีแห่งฟีเลเซีย ไม่มีสีหน้าประหวั่นหรือหวาดกลัวอย่างคนขี้ขลาดให้เห็นแม้แต่น้อย
กษัตริย์ซิกมันด์ที่3ในชุดเสื้อเกราะเต็มยศสีเขียวขลิบทองมันวาวทรงยืนตระหง่านอยู่เหนือกำแพงเมืองเพื่อตรวจตราความพร้อมของกองทัพก่อนจะเคลื่อนพลสู่สมรภูมิรบ ไม่ไกลนักราชินีอลิเซีย เจ้าหญิงเรจิน่า และเกรเกอรี่กำลังเดินเข้ามาสมทบด้วย ทุกคนต่างมีสีหน้าเคร่งเครียดเนื่องจากข่าวที่ฟอล์คเนอร์รายงานนั้นหนักหนาสาหัสอยู่ไม่น้อย ไม่ว่าจะเป็นการเสียเมืองฟอร์เรนเชีย ข่าวกองทัพปีศาจของซาโลม หรือ ข่าวอาการบาดเจ็บปางตายของชาร์ล คราแลนซ์ ผู้เป็นเรี่ยวแรงสำคัญของการรบในครั้งนี้ ซึ่งล้วนแล้วแต่ทำให้สถานการณ์แย่ลงไปทุกขณะ
ราชินีอลิเซียทอดพระเนตรใบหน้าแข็งกร้าว เย่อหยิ่ง และ ถือตัวที่เพ่งมองไปยังทิศตะวันออกของลูกชายด้วยความกังวลยิ่ง
“แม่เป็นห่วงน้องของลูกเหลือเกิน”
เจ้าเรจิน่าทรงขมวดคิ้วน้อย ๆ เหลือบมองพระมารดาด้วยความสงสัย ไม่ค่อยสบายพระทัยนักเมื่อทรงเห็นสีพระพักตร์วิตกกังวลของพระนาง ราชินีอลิเซียหันไปหาบุตรตรีตรัสว่า
“แม่รู้จ้ะว่าซิกมันด์มีฝีมือ ทั้งยังเก่งกล้าสามารถ อายุเพียงเท่านี้ก็สามารถปกครองประเทศ และนำกองทัพที่ยิ่งใหญ่ขนาดนี้ได้ แต่ลูกดูสีหน้าและแววตาของเขาเวลานี้สิ หากอารมณ์อยู่เหนือสติก็ง่ายนักที่จะพลั้งพลาดได้”
“ไม่เป็นไรหรอกเพคะเสด็จแม่ ท่านบิช็อปเกรเกอรี่ก็ไปด้วย ลูกเชื่อว่าท่านจะต้องสามารถเป็นที่ปรึกษาและให้คำแนะนำซิกมันด์ได้อย่างดี” เจ้าหญิงเรจิน่าทรงปลอบพระมารดาและหันไปทางเกรเกอรี่เพื่อขอคำยืนยันด้วยอีกแรง
“พ่ะย่ะค่ะ ตราบใดที่กระหม่อมอยู่เคียงข้างฝ่าบาท กระหม่อมจะให้คำปรึกษาและคอยแนะนำอย่างสุดความสามารถพ่ะย่ะค่ะ” เกรเกอรี่ทูลให้คำมั่น เมื่อทรงได้ยินดังนั้นราชินีอลิเซียจึงค่อยทรงคลี่ยิ้มคลายความวิตกลงได้
ครั้นทั้งสามเดินเข้าไปใกล้กษัตริย์ซิกมันด์ กษัตริย์หนุ่มจึงทรงค่อยหันมา ก่อนจะค้อมพระเศียรเล็กน้อยให้แก่พระมารดา สีพระพักตร์ของเขายังคงแข็งกร้าวและเคร่งเครียด มีเพียงริมพระโอษฐ์เท่านั้นที่เหยียดขึ้นน้อย ๆ คล้ายจะยิ้มให้พระมารดา
“เสด็จแม่ เสด็จพี่ ท่านบิชอป” กษัตริย์ซิกมันด์ตรัสทัก
“เตรียมการไปถึงไหนแล้วจ๊ะ” ราชินีอลิเซียตรัสถามอย่างรักใคร่
“เราพร้อมจะเคลื่อนทัพในอีกไม่กี่นาทีข้างหน้าแล้วพ่ะย่ะค่ะ” กษัตริย์ซิกมันด์ตรัสเสียงเรียบ
“ระวังตัวนะลูก”
กษัตริย์ซิกมันด์ทรงพยักพระพักตร์รับคำ ก่อนจะตรัสน้ำเสียงหงุดหงิด “กระหม่อมยังสงสัยว่าทำไมชาร์ลถึงเสียท่าพวกมันได้”
“ซิกมันด์ อย่าประมาทเพราะเห็นว่าเป็นพวกคนเถื่อนล้าหลัง ถ้าสามารถทำให้ชาร์ลถึงขนาดบาดเจ็บปางตายได้แสดงว่าฝีมือของพวกนั้นก็ไม่ใช่กระจอกเลย” เรจิน่ากล่าวเตือนด้วยความเป็นห่วง
กษัตริย์ซิกมันด์เมื่อทรงได้ยินดังนั้นก็ยิ่งพระพักตร์นิ่วคิ้วขมวดขึ้นกว่าเดิม “เสด็จพี่หมายความว่าพวกเราชาวฟีเลเซียฝีมือด้อยกว่าไอ้พวกนอกรีตนั่นหรือไร?”
“พี่ไม่ได้หมายความอย่างนั้นสักหน่อย พี่พูดเพราะเป็นห่วงน้องต่างหากล่ะ อย่ามองโลกในแง่ร้ายนักสิจ๊ะ” เจ้าหญิงเรจิน่าตรัสอย่างอดทน
กษัตริย์ซิกมันด์ทรงได้ยินดังนั้นก็เกิดอาการประหม่าขึ้นเล็กน้อย พระองค์ลังเลที่จะตรัสอะไรสักอย่างกับพี่สาวแต่ก็เงียบลงเสียก่อน ซึ่งเจ้าหญิงเรจิน่าทรงรู้ดีว่าน้องชายของพระองค์เสียพระทัยที่ตีความหมายคำพูดของพระองค์ไปเช่นนั้น แต่กษัตริย์หนุ่มทรงเย่อหยิ่งเกินกว่าจะตรัสขออภัยต่อพระองค์ได้
เสียงแตรก้านยาวดังขึ้นเป็นสัญญาให้รู้ว่ากองทัพพร้อมที่จะเคลื่อนพล กษัตริย์ซิกมันด์จึงทรงค่อยผงกพระเศียรเล็กน้อยเป็นเชิงขอตัวเพื่อที่จะกล่าวปราศรัยกับเหล่าทหารหาญ
“ฟีเลเซีย! วันนี้จะเป็นวันแห่งความภาคภูมิใจของพวกท่าน พวกท่านคือผู้ที่จะนำเกียรติยศและศักดิ์ศรีอันสูงส่งกลับคืนสู่อาณาจักรฟีเลเซียของพวกเรา วันนี้เราจะสั่งสอนไอ้พวกนอกรีตให้ต้องจดจำไปชั่วลูกชั่วหลานที่บังอาจมาหยาบเกียรติแห่งฟีเลเซีย!! เพื่อเกียรติยศแห่งฟีเลเซีย” สิ้นคำกษัตริย์หนุ่มเสียงกู่ร้องขานรับจากเหล่าทหารหาญก็ดังสนั่นซ้ำแล้วซ้ำเล่าจนพื้นดินสะเทือนเลื่อนลั่น